هم درد

سلام

یکی از کلماتی که زیاد روی زبونها می چرخه کلمه " خوشبختی " هست .

می دونم و می دونید که این روزها حجم بالایی از کتاب و مقالات  در باره همین موضوع نوشته شده و میشه ؛ اما بنده می خوام ، از دید خودم این موضوع رو مورد مداقه قرار بدم .

خوشبخت از منظر انسانهای ژرف اندیش کسی است که از توهمات کودکانه و تصورات ساده لوحانه به دوره ؛ حقیقت هستی رو با دیدی وسیع می نگره - و به عبارتی در دنیای به این بزرگی نظم  و علیت رو درک و می کنه و با عقل خودش به وجود خالق هستی پی میبره -  و با اراده قوی،همت بلند و قلب سرشار از توکل و اطمینانی که به پروردگار داره به سوی آینده روشن خود قدم بر می داره .

امیر مومنان علی علیه السلام در کلماتی کوتاه ، بلندای نگاه خود رو اینطور متجلی می کنه:

« خوشبخت کسی است که از سرنوشت دیگران پند گیرد، عبادات خود را خالص کند ،از پایان کار خود هراسان و هماره به یاد پروردگار مهربان باشد ، به نافرمانی و معصیت رو نکند و برای دستیابی به بهشت -رضایت او - بکوشد و اعمال گذشته خود را مورد مداقه قرار دهد.»

و اما سه نشانه خوشبختی :

1. بیداری همراه با آگاهی

2. تعهد ،توجه و توکل

3. اخلاق شایسته ،زبان ذاکر و قلب خاشع

اجازه بدین کلام آخر رو  از زبان مولای متقیان بگم:

« بدون تلاش و پایداری ، نیک بختی و کامیابی آرزویی پوچ و بی ارزش است؛ آنگاه که ملازم حق و حقیقت گشتید ، به خوشبختی دست یافته اید.»

همین

یا حق